یک نیمه دل را به جمال تو سپرده ایم
یک نیمه دل را به خیال تو سپرده ایم
کرده ایم همه عمر مسلم به دو قسمت
آن دو به جمال و به خیال تو سپرده ایم
از دست فراق تو اگر جان به سالم بردیم
به امید وصال تو سپرده ایم
بر لوح دل از نقش تو مثالی کردیم
ولی دل به مثال تو سپرده ایم
ما تشنه لب از خضر مانند سکندر
جان در هوس جمال زلال تو سپرده ایم

 

يار من ، يوسف نيا ، اينجا كسي يعقوب نيست

لحظه اي چشمانشان از دوريت مرطوب نيست

اي گل زيباي من ......... از غربتت اشكي نريز

نازنين ، اينجا خدا هم پيششان محبوب نيست

من ازاشکي كه ميريزد ز چشم يارميترسم

ازان روزي كه اربابم شود بي يار ميترسم

رهاكن صحبت يعقوب ودوري وغم فرزند

من ازگرداندن يوسف سر بازار ميترسم

همه گويند اين جمعه بيا اما درنگي كن

ازاين كه باز عاشورا شود تكرار ميترسم ...

تولد انسان همانند روشن شدن کبریتی است

و مرگش خاموشی آن

بنگر در این فاصله چه کردی

گرما بخشیدی ؟

یا سوزاندی . . . ؟

تنها بازمانده یک کشتی شکسته توسط جریان آب به یک جزیره دورافتاده برده شد، او با بیقراری به درگاه خداوند دعا می‌کرد تا او را نجات بخشد، او ساعتها به اقیانوس چشم می‌دوخت، تا شاید نشانی از کمک بیابد اما هیچ چیز به چشم نمی‌آمد.
سرآخر ناامید شد و تصمیم گرفت که کلبه ای کوچک خارج از ساحل بسازد ....

تا از خود و وسایل اندکش را بهتر محافظت نماید، روزی پس از آنکه از جستجوی غذا بازگشت، خانه کوچکش را در آتش یافت، دود به آسمان رفته بود، بدترین چیز ممکن رخ داده بود، او عصبانی و اندوهگین فریاد زد: «خدایا چگونه توانستی با من چنین کنی؟»
صبح روز بعد او با صدای یک کشتی که به جزیره نزدیک می‌شد از خواب برخاست، آن می‌آمد تا او را نجات دهد.
مرد از نجات دهندگانش پرسید: «چطور متوجه شدید که من اینجا هستم؟»
آنها در جواب گفتند: «ما علامت

دودی را که فرستادی، دیدیم!!

دل خسته ام از وسعت دنیای امروزی

ااز آسمان سركش و صحرای امروزی

از این همه آتش فشان كه سرد و خاموش اند

با حجم سر سام آور و غوغای امروزی

این جا كسی از خواب غفلت بر نمی خیزد

فردا ندارند اكثر شبهای امروزی

در خلسه ی آوار اكسیر مدرنیته

غرق است تا روز ابد بودای امروزی

دنیای ما محتاج طوفانی است

برپا نوح!

فرمان بده طغیان كند دنیای امروزی

چشم انتظارمان بر خیز و راهی شو

بشكن طلسم خواب را مولای امروزی

بر دار از چشم ما لنز حماقت را

تا بشكند مرز توهم زای امروزی

آتش بزن سجاده های رو به دوزخ را

تا كم شود از شدت سرمای امروزی

سئوالی ساده دارم از حضورت

من آیا زنده ام وقت ظهورت

اگر که آمدی من رفته بودl

اسیر سال و ماه و هفته بودم

دعایم کن دوباره جان بگیرم

بیایم در رکاب تو بمیرم

تا حالا توجه کردید هر وقت هرکی عاشق یه عشق زمینی میشه تموم فکرو ذکرش اون طرف میشه!! ؟؟

 طوریکه با یاد اون می خوابه و با یادش بیدار میشه ! همش منتظر تلفن ، پیام یا حتی میس طرفه !!

هیچوقت چهره عشقش از جلوی چشمش کنار نمیره و......! آخرشم همیشه تنها میمونه...!!

چرا یه عشق واقعی رو انتخاب نکنیم !!؟؟ چرا عاشق خدا نشیم!!؟؟

چرا منتظر زنگها و پیامهای اون نباشیم؟ چرا همیشه به یاد اون نباشیم و هر کاری خواستیم بکنیم خدا جلوی چشممون نباشه؟

چرا شبها با یاد اون نخوابیم و صبحها بایاد اون از خواب بیدار نشیم ؟واقعا چراااا!!!؟؟؟

اون که عشقش از همه عشقهای زمینی واقعی تره و دیگه مطمئنیم هر چقدرم که از خودمون براش مایه بذاریم هیچوقت تنهامون نمیذاره و همیشه و همه جا باهامونه !!!

اونکه هر وقت اراده کنیم میتونیم باهاش حرف بزنیم و می دونیم که بدون هیچ بهونه ای داره به حرفامون گوش میده!!!

اونکه هر انتظاری ازش داشته باشیم با در نظر گرفتن صلاح و مصلحتمون برامون انجام میده!

اونکه حتی بیشتر از خود ما به فکرماست!!!

 اونکه همیشه ما رو واسه خودمون می خواد و بدون هیچ چشمداشتی عاشق ماست!!!

اونکه همیشه بهترین و مطمئن ترین تکیه گاه واسه ماست ، بدون اینکه ترس از خالی کردن پشتمون رو داشته باشیم!

اونکه بدون هیچ انتظاری از ته دلش دوستمون داره و همیشه به فکرمونه!!!

واقعا چرا عاشق همچین کسی نباشیم!!؟؟؟

مگه ما همیشه دنبال همچین عشقی نیستیم!!؟

پس چرا چشمامونو بستیم و هیچوقت اون عشق واقعی و پاکی که همیشه جلوی چشممونه رو نمی بینیم!!! ؟؟؟

بر چهره پر ز نور مهدی صلوات      بر جان و دل صبور مهدی صلوات

تا امر فرج شود مهیا بفرست        بهر فرج و ظهور مهدی صلوات

دل پریشونم پریشونم که اربابم نیومد     بعد عمری عاشقی حتی یه شب خوابم نیومد

آسمون عصرای جمعه مثل من بهونه گیره      بارون گریه باهام حرف میزنه که خیلی دیره

مادر تو دل غمینه : خون جدت رو زمینه

العجل یا حجه الله    العجل بقیه الله